Nerwice, określane również jako zaburzenia lękowe, mogą być spowodowane różnorodnymi czynnikami. Na ich podstawie diagnozowany jest typ nerwicy i metoda jej leczenia. Ogólny podział wyróżnia czynniki egzogenne i endogenne.
Do egzogennych należą przede wszystkim konflikty wewnętrzne, skupiające się na dylemacie pomiędzy sprzecznością w zakresie powinności, a pragnieniami lub przekonaniami. Również konflikty z otoczeniem mogą stać się zalążkiem zaburzeń na tle nerwowym, zwłaszcza w przypadku osób nieodpornych na stres. W grupie czynników egzogennych znajdują się także wygórowane oczekiwania opiekunów, brak wsparcia ze strony rodziców w okresie dzieciństwa, czy nieustanny lęk przed utratą bliskich osób. Urazy życiowe oraz silny stres mogą stać się przyczyną pogorszenia nastroju, wzmożonego napięcia i w końcu objawów nerwicowych.
Wśród przyczyn endogennych najczęściej wymieniane są przede wszystkim predyspozycje genetyczne, objawiające się w postaci specyficznego typu osobowości (anankastycznej, lękliwej, histrionicznej) oraz czynniki neurobiochemiczne (zaburzenia stężeń neuroprzekaźników).