Psychoterapia psychodynamiczna jest jedną z powszechnie stosowanych metod terapii zaburzeń psychicznych. Opiera się ona ściśle na teorii psychoanalizy. Zakłada, że objawy neurotyczne wywoływane są przez ukryte, nieświadome popędy, cenzurowane przez naszą świadomość. W terapii psychodynamicznej przyjmuje się istnienie tzw. niedostosowania funkcjonowania, rozwiniętego we wczesnym dzieciństwie, które oddziałuje na późniejsze życie pacjenta.
Opinie dotyczące metod terapeutycznych są różne, niektórzy badacze wyróżniają jednak wiele zalet terapii psychodynamicznej. Jest ona dostosowana do pacjentów borykającymi się ze zróżnicowanymi zaburzeniami osobowości, i zarówno w krótkoterminowym, jak i długoterminowym wymiarze może przynieść znaczące korzyści. Jako cel terapia psychodynamiczna zakłada zmianę zachowania oraz struktur osobowości pacjenta, dzięki poznaniu podłoża problemów. Terapia psychodynamiczna bazuje nie tylko na stałych założeniach psychoanalizy, ale dopuszcza także najnowsze odkrycia w tej dziedzinie, dzięki czemu jej skuteczność wzrasta, a terapeuta może lepiej dobrać sposób postępowania do konkretnej sytuacji i problemów pacjenta. Dzięki terapii możliwe jest nawet całkowite wyleczenie i zapewnienie pacjentowi komfortu psychicznego.