Psychoterapeuta Marta Wollek

W oparciu o Międzynarodową Statystyczną Klasyfikację Chorób i Problemów Zdrowotnych ISD-10 zaburzenia i choroby psychiczne klasyfikuje się w następujący sposób:

• F00 – F09 – zaburzenia psychoorganiczne wraz z zespołami objawowymi, spowodowane uszkodzeniami mózgu. Do tego typu zaburzeń należą m.in. otępienie naczyniowe, otępienie w chorobie Alzheimera, a także niektóre zaburzenia osobowości lub zaburzenia psychiczne spowodowane dysfunkcją, chorobą lub uszkodzeniem mózgu.
• F10 – F19 – zaburzenia spowodowane stosowaniem środków psychoaktywnych, takich jak alkohol, narkotyki, kofeina czy halucynogeny.
• F20 – F29 – schizofrenia, zaburzenia schizotypowe, zaburzenia urojeniowe.
• F30 – F39 – zaburzenia nastroju. Są nimi m.in. depresja, choroba afektywna dwubiegunowa, różne rodzaje manii, labilność emocjonalna czy anhedonia.
• F40 – F49 – zaburzenia nerwicowe, takie jak fobie, zespół napadu lękowego, zespół stresu pourazowego, neurastenia itp.
• F50 – F59 – zespoły behawioralne, które są związane z czynnikami lub zaburzeniami fizycznymi. Do tej grupy należą m.in., bulimia, jadłowstręt psychiczny, zaburzenia snu, dysfunkcje seksualne czy depresja poporodowa.
• F60 – F69 – zaburzenia osobowości. Do tej grupy dysfunkcji należą m.in. osobowość paranoiczna, schizoidalna oraz zależna, a także zaburzenia preferencji seksualnych, identyfikacji płciowej czy trwałe zmiany osobowości, których przyczyną nie są choroby lub uszkodzenia mózgu.
• F70 – F79 – upośledzenia umysłowe.
• F80 – F89 – zaburzenia rozwoju psychicznego. Do tej kategorii należą wszystkie odmiany autyzmu, a także zaburzenia mowy oraz języka, funkcji motorycznych czy umiejętności szkolnych.
• F90 – 98 – zaburzenia emocji i zachowania rozpoczynające się we wczesnym wieku (dziecięcym lub młodzieńczym). Do tej grupy dysfunkcji zaliczymy ADHD, Zespół Tourette’a, różnego rodzaju stereotypie czy tiki.
• F99 – inne zaburzenia, nieokreślone i wyżej niewymienione.

Warto wspomnieć, że w polskim systemie prawnym oraz piśmiennictwie naukowym pojęcia „choroba” oraz „zaburzenie” są rozdzielne. Osoby uznane za chore mają łatwiejszy dostęp do bezpłatnych świadczeń medycznych, ale w ich przypadku możliwe jest przeprowadzenie przymusowego leczenia. W przypadku osób ze zdiagnozowanym zaburzeniem taka możliwość nie występuje.