Choć na chwilę obecną nie istnieje jeszcze skuteczny sposób na to, by zapobiec wystąpieniu choroby afektywnej dwubiegunowej, to jednak w przebiegu leczenia bardzo duże znaczenie ma odpowiednio wczesne rozpoznanie pierwszych objawów.
Niestety, w większości przypadków okres pomiędzy zidentyfikowaniem objawów, a podjęciem terapii trwa bardzo długo, bo nawet kilka lat. Warto zaznaczyć, że nieleczony ChAD ma tendencję do przebiegania w sposób progresywny, to znaczy, że każdy kolejny nawrót staje się coraz bardziej intensywny, zaś okresy remisji ulegają skróceniu.
Stąd, bardzo ważne jest, aby jak najszybciej postawić diagnozę i od razu po tym fakcie rozpocząć leczenie zarówno farmakologiczne, jak i psychoterapeutyczne. Powszechną praktyką jest także działanie profilaktyczne, podejmowane w chwili, kiedy ten właśnie wyszedł z fazy ostrej depresji, czy też manii i jego stan w miarę się ustabilizował. Podawane leki mają przede wszystkim charakter normotymiczny, czyli stabilizujący nastrój. Jest to więc swego rodzaju „zaleczenie”, które nie gwarantuje niestety ochrony przed ponownym zaostrzeniem objawów.
Podsumowując, dotychczasowe osiągnięcia nauki i medycyny umożliwiają jedynie łagodzenie przebiegu choroby, zwiększając nieco stabilność psychiczną chorego. Antidotum na ChAD, które byłoby zdolne do całkowitej eliminacji choroby, wciąż jednak nie wynaleziono.