Zaburzenia osobowości to nieprzystosowawcze wzorce relacji z otaczającym osobę środowiskiem, powodujące trudności w funkcjonowaniu behawioralnym oraz społecznym. Takie zaburzenia objawiają się dysharmonijnymi zachowaniami lub postawą, które znacznie pogarszają życie w społeczeństwie, oddziałując także na życie zawodowe.
Wyróżnia się dwie najważniejsze metody klasyfikacji zaburzeń osobowości – podział według ICD-10 oraz DSM IV. Pierwsza z nich to międzynarodowa klasyfikacja chorób, wyróżniająca takie zaburzenia osobowości, jak: osobowość paranoiczną, dyssocjalną, schizoidalną, histrioniczną, chwiejną emocjonalnie, zależną, lękliwą, anankastyczną oraz inne zaburzenia, w tym mieszane.
Metoda klasyfikacji typu DSM IV wyróżnia natomiast trzy podgrupy zaburzeń osobowości: grupę A (zaburzenia paranoiczne, schizotypowe, schizoidalne), grupę B (zaburzenia antyspołeczne, histrioniczne, pograniczne i narcystyczne), oraz grupę C (zaburzenia osobowości zależnej, unikowej, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne oraz niespecyfikowane w innych grupach). DSM IV jest klasyfikacją zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Opiera się ona na pięciu wymiarach klasyfikacji zaburzeń psychicznych.
Psychoterapeuta Marta Wollek
„ Jednym z paradoksów życia jest może to, że nie ma spraw idealnie dobrych czy złych, że dobre ma cień złego, a złe - dobrego”
&
Antoni Kępiński
