Niejednokrotnie mówi się, że samotność to najgorsze, co może spotkać człowieka w całym jego życiu.
Choć każdy z nas potrzebuje odrobiny prywatności i raz na jakiś czas pobycia ze sobą sam na sam, to jednak jako istoty społeczne, niewątpliwie potrzebujemy w swoim życiu innych ludzi. W przeciwnym razie czujemy się jak te „samotne wyspy”, czegoś nam brakuje, niejednokrotnie popadamy w depresję, dziwaczejemy, czujemy się po prostu bardzo źle. Nie da się jednak ukryć, że czasem w życiu tak już się jakoś układa, że to właśnie owa samotność jest naszą jedyną towarzyszką dnia codziennego. Jak sobie radzić z tym stanem i z uczuciami, których z tego powodu doświadczamy?
W pierwszym kroku, dobrze jest zdać sobie sprawę, że samotność to przede wszystkim stan umysłu. Możemy ją wybrać dobrowolnie lub to ona, wbrew naszej woli, może wybrać nas. Nie można jednak zapomnieć, że w tym drugim przypadku przeważnie mamy duży wpływ na zmianę swojej sytuacji. Dobrze jest zacząć choćby od przygarnięcia do domu zwierzęcia, które sprawia, że mamy się kim opiekować, zaś sama atmosfera staje się bardziej przytulna i domowa. Warto zacząć czytać książki, które pozwolą oderwać się na chwilę od szarej rzeczywistości, ale też odważyć się wybrać na jakieś zorganizowane wydarzenie kulturalne, jak na przykład wernisaż, opera, czy teatr.
Wielu ludzi pocieszenie znajduje też w modlitwie, a także w specjalnych grupach wsparcia, tworzonych z myślą o ludziach samotnych.
